Stowarzyszenie Wolnego Słowa
zaprasza na spotkanie przy książce Anny Bikont i Heleny Łuczywo
"Jacek. Pierwsza biografia Jacka Kuronia."
Spotkanie z Andrzejem Anuszem i Andrzejem Krajewskim
poprowadzi Tomasz Truskawa
środa, 12 grudnia 2018 godz. 18.00 siedziba SWS
Jak zawsze transmisja live na naszym fanpagu https://fb.com/cotydzieninnahistoria
Anna Bikont – dziennikarka, reporterka i pisarka, z wykształcenia psycholożka. Od pierwszego do ostatniego numeru (1982–1989) pracowała w zespole „Tygodnika Mazowsze”, pisma podziemnej Solidarności, współtworzyła też „Gazetę Wyborczą”, z którą związana jest do dzisiaj. Autorka kilkunastu książek, m.in. Pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wisławy Szymborskiej (1997, wraz z Joanną Szczęsną) oraz Lawina i kamienie. Pisarze wobec komunizmu (2006, także z Joanną Szczęsną), za którą otrzymały Wielką Nagrodą Fundacji Kultury. W 2012 wydała głośną książkę My z Jedwabnego, za którą otrzymała nagrodę historyczną „Polityki” oraz Europejską Nagrodę Książkową. Wydanie amerykańskie znalazło się na liście stu najważniejszych książek 2016 roku według „New York Timesa” i zostało nagrodzone National Jewish Book Award. W 2017 roku wydała biografię Sendlerowa. W ukryciu, za którą otrzymała Nagrodę im. Ryszarda Kapuścińskiego, Poznańską Nagrodę Literacką, Nagrodę Literacką m.st. Warszawy, a także znalazła się w finale Nagrody Literackiej Nike, półfinale Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus i finale Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej. W 2017 roku otrzymała także doktorat honoris causa uniwersytetu w Göteborgu.
Helena Łuczywo
Ukończyła w 1969 Wydział Ekonomii Politycznej na Uniwersytecie Warszawskim, studiowała też w latach 70. anglistykę na tej uczelni. Promotorem jej pracy magisterskiej był Włodzimierz Brus.
Do 1967 należała do Związku Młodzieży Socjalistycznej. Była aktywną uczestniczką strajków studenckich w 1968, za co czasowo relegowano ją ze studiów. W okresie PRL zaangażowana w działalność opozycyjną, od 1976 współpracowała z Komitetem Obrony Robotników. Była współpracowniczką Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. W 1977 brała udział w założeniu i do 1981 redagowała pismo „Robotnik”. Jeden rok szkolny, 1977/1978, przepracowała jako nauczycielka języka angielskiego w XVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. Zwolniona z pracy z przyczyn politycznych, zajmowała się następnie zarobkowo tłumaczeniami. Od 1980 do 1981 była korespondentką „Daily Telegraph”. W 1981 została redaktor naczelną Agencji Prasowej „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego przez ponad rok pozostawała w ukryciu[1]. Po śmierci Jerzego Zieleńskiego została w 1982 redaktorem naczelnym „Tygodnika Mazowsze”[2], największego pisma podziemnej „Solidarności”. Funkcję tę pełniła do 1989. W tym samym roku uczestniczyła jako przedstawicielka strony opozycyjnej w obradach zespołu ds. mediów w ramach rozmów Okrągłego Stołu[1].
W 1989 była jedną z osób zakładających „Gazetę Wyborczą”, w której objęła stanowisko zastępcy redaktora naczelnego. W latach 1990–1998 zajmowała stanowisko prezesa spółki wydawniczej Agora-Gazeta, następnie do 2004 była wiceprezesem zarządu Agory. Od 2004 do 2007 de facto pełniła funkcję redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej” – w związku z chorobą Adama Michnika. W 2009 przeszła na emeryturę.
W 1989 otrzymała nagrodę Harvard University Niemann Foundation Lyons Award for Conscience and Integrity in Journalism, a w 1986 – Radcliffe's Bunting Institute Peace Fellowship. W 1999 została wyróżniona Knight International Press Fellowship Award.
Pierwsza biografia Jacka Kuronia.
Jacek Kuroń ma swój wielki udział w zbudowaniu niepodległej Polski, co okupił ponad dziewięcioma latami
więzienia. Czekała na niego Gaja, jego żona, jego wielka miłość. W młodości budował komunizm, w statecznym wieku – kapitalizm, i jedno i drugie uznając pod koniec życia za swój błąd. Z ducha socjalistą, żarliwie wierzył w ruchy społeczne, w oddolne skrzykiwanie się ludzi. Był postacią wyjątkowo barwną i wyjątkowo szlachetną co niekoniecznie musi iść w parze. O jego życiu ciasno splecionym z historią Polski opowiadają z przyjaźnią ale bez taryfy ulgowej Anna Bikont i Helena Łuczywo.