Romuald Szeremietiew – polski polityk, publicysta, doktor habilitowany nauk wojskowych, oficer rezerwy WP, poseł na Sejm III kadencji, były wiceminister i p.o. ministra obrony narodowej, wykładowca akademicki.
W 1972 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego. Doktorat na podstawie pracy Kierowanie obronnością Rzeczypospolitej Polskiej obronił w 1995 na Wydziale Strategiczno-Obronnym w Akademii Obrony Narodowej; habilitację (O bezpieczeństwie Polski w XX wieku) sześć lat później na tym samym wydziale. Od lat 90. pracował na AON, był zatrudniony w Krakowskiej Szkole Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego.
W okresie PRL był członkiem Stronnictwa Demokratycznego (do 1970) i Stowarzyszenia "Pax" (do 1976), zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Lesznie z ramienia tej ostatniej organizacji. Działał w organizacjach opozycyjnych, poczynając od konspiracyjnego "Ruchu". W 1976 należał do założycieli ROPCiO. W 1979 był jednym ze współzałożycieli Konfederacji Polski Niepodległej, z której odszedł w 1985, zakładając Polską Partię Niepodległościową. Od 1981 do 1984 był pozbawiony wolności za prowadzoną działalność opozycyjną, zwolnienie uzyskał na mocy amnestii.
W rządzie Jana Olszewskiego został mianowany (w 1992) wiceministrem obrony, od maja do czerwca tego samego roku tymczasowo kierował resortem po urlopowaniu Jana Parysa. Należał do współzałożycieli Ruchu dla Rzeczypospolitej organizowanego przez byłego premiera. W grudniu 1993 część działaczy wybrała go na przewodniczącego tej partii, co doprowadziło do wewnętrznego rozłamu i funkcjonowania dwóch ugrupowań pod nazwą RdR (partia Romualda Szeremietiewa działała później jako Ruch dla Rzeczypospolitej – Obóz Patriotyczny).
W latach 1997–2001 z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność sprawował mandat posła na Sejm III kadencji, wybranego w okręgu Radom. Pod koniec kadencji był posłem niezrzeszonym. Należał do FOChD i z jego ramienia bez powodzenia kandydował w 2001 do Senatu.
W rządzie Jerzego Buzka pełnił ponownie stanowisko wiceministra obrony. Został zawieszony, a następnie odwołany z tej funkcji m.in. na skutek publikacji Anny Marszałek i Bertolda Kittela w "Rzeczpospolitej" zarzucającej mu korupcję. Proces w tej sprawie trwał od 2005; 24 października 2008 sąd I instancji uniewinnił go od głównych zarzutów: korupcji oraz zarzutu przekroczenia uprawnień i działanie na szkodę interesu publicznego. Sąd umorzył też postępowanie co do przekroczenia uprawnień w związku z przedawnieniem oraz skazał na grzywnę za bezprawne ujawnienie swojemu asystentowi, Zbigniewowi Farmusowi, tajemnicy państwowej. Ostatecznie 8 listopada 2010 Romuald Szeremietiew został także uniewinniony od zarzutu bezprawnego ujawnienia tajemnicy państwowej.
W październiku 2008 został profesorem i kierownikiem katedry prawa na Wydziale Zamiejscowym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Stalowej Woli, a w październiku 2010 dziekanem Wydziału Zamiejscowego Prawa i Nauk o Gospodarce w Stalowej Woli. Następnie objął stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Strategii Akademii Obrony Narodowej. W 2010 ubiegał się o urząd prezydenta Warszawy jako kandydat niezależny. Zajął 5. miejsce spośród 11 kandydatów, uzyskując 2,16% głosów. Rok później kandydował w wyborach do Senatu w jednym z okręgów województwa podkarpackiego, uzyskując 7579 głosów i zajmując wśród 6 kandydatów 4. miejsce.
Zasiada we władzach Fundacji Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych G.R.O.M., należy też do Stowarzyszenia KoLiber.
11 listopada 1990 został uhonorowany przez prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.