Janusz Onyszkiewicz, ur. 18 XII 1937 we Lwowie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Matematyczno-Fizyczny (1960), w 1967 doktorat.
1959-1961 asystent w Instytucie Maszyn Matematycznych PAN, 1962-1975 pracownik naukowy Wydz. Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, 1976-1979 wykładowca Uniwersytetu w Leeds (Wlk. Brytania). W III 1968 współorganizator wiecu na Wydz. Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, w 1972 sygnatariusz Listu w obronie braci Jerzego i Ryszarda Kowalczyków. Od 1976 współpracownik niezależnego wydawnictwa Aneks; od 1979 współpracownik KSS KOR. 1969-1980 członek ZNP, 1969-1976 przewodniczący Komisji Oddziałowej, delegat do Rady Zakładowej na UW.
W VIII 1980 przebywał w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego, we IX 1980 współzałożyciel NSZZ Pracowników Nauki, Techniki i Oświaty na UW, od X 1980 w „S”; doradca MKZ Mazowsze, członek Prezydium MKZ, rzecznik prasowy. Od IV 1981 rzecznik prasowy KKP, kierujący grupą roboczą „S” ds. dostępu do środków masowego przekazu. W VI 1981 delegat na I WZD Regionu Mazowsze, członek ZR, delegat na I KZD, sekretarz i rzecznik prasowy Zjazdu, członek Prezydium KK. W XI 1981 sygnatariusz Deklaracji ideowej Klubów Rzeczypospolitej Samorządnej Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzebielinku i Warszawie-Białołęce, zwolniony 23 XII 1982. W IV 1983 aresztowany za kierowanie nielegalnymi obchodami 40. rocznicy powstania w getcie warszawskim, osadzony w AŚ Warszawa-Mokotów, w VII zwolniony na mocy amnestii. Od 1984 redaktor podziemnego kwartalnika społecznego „Poglądy”. 1984-1986 członek Senatu UW i Rady Międzynarodowej Unii Historii i Filozofii Nauki. W XI 1984 współzałożyciel Komitetu Obywatelskiego Przeciw Przemocy. Od 1986 rzecznik prasowy TKK, od 1987 jawnej KKW, uczestnik rozmów z zachodnimi politykami i dyplomatami przybywającymi do Polski (m.in. Ronaldem Reganem, George’em Bushem, Olofem Palme). Autor na łamach podziemnych pism „KOS” i „Tygodnik Mazowsze” (ps. Janusz Białołęcki).
Od 18 XII 1988 członek KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie (do 1990). W 1989 założyciel Solidarności Polsko-Węgierskiej. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu w podzespole ds. środków masowego przekazu oraz rzecznik prasowy strony solidarnościowej. 1989-2001 poseł RP z list KO „S”, UD i UW, m.in. w Komisji Spraw Zagranicznych, Komisji Stosunków Gospodarczych z Zagranicą i Gospodarki Morskiej, Komisji Obrony Narodowej. 1989-1991 w składzie Komitetu Wykonawczego Unii Międzyparlamentarnej. 1990-1994 w UD, 1994-2005 w UW, członek Rady Politycznej. Od wiosny 1990 pierwszy cywilny wiceminister obrony narodowej, 1992-1993 minister obrony w rządzie Hanny Suchockiej; jednocześnie uczestnik prac waszyngtońskiej Komisji Centrum Studiów Strategicznych i Międzynarodowych. W 1994 prezes, następnie przewodniczący Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego. 1997-2000 minister obrony w rządzie Jerzego Buzka. Od 2004 pracownik Centrum Stosunków Międzynarodowych. Od VI 2004 poseł Parlamentu Europejskiego z listy UW, wiceprzewodniczący, członek Komisji Transportu i Turystyki, Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony; VII 2004 – I 2007 wiceprzewodniczący Parlamentu Europejskiego z ramienia Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy, następnie wiceprzewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych oraz Delegacji ds. stosunków z Białorusią. III 2006 – I 2009 przewodniczący PD demokraci.pl. Wykładowca w Wielkiej Brytanii, Francji, Szwecji, Norwegii, Czechosłowacji. Alpinista i speleolog.
Autor prac i publikacji z zakresu teorii zbiorów i teorii modeli.
Dr h.c. Uniwersytetu w Leeds.
1974-1977 rozpracowywany przez Wydz. III KS MO w ramach KE krypt. Panorama; 1980-1989 przez Wydz. III/III-2/III KS MO/SUSW/Wydz. II Dep. III MSW w ramach SOR krypt. Taternik.
Mirosława Łątkowska|Adam Borowski
Źródło: Encyklopedia Solidarności