Janusz Korwin-Mikke, ur. 27 X 1942 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Filozofii i Socjologii (1969).
1957 w ZMS. 1962–1982 w SD (wystąpił, gdy partia poparła ustawy stanu wojennego).
1968–1970 pracownik naukowy Instytutu Transportu Samochodowego w Warszawie, 1970–1974 Zespołu Badań nad Informacją UW. Od 1969 współpracownik redakcji pisma „Brydż”, od 1974 zawodowy brydżysta, publicysta, autor książek.
14–23 IV 1964 aresztowany za rozlepianie ulotek z tekstem Listu 34. W III 1968 uczestnik protestów studenckich; 21 III aresztowany, 20 VII zwolniony; relegowany ze studiów, które ukończył eksternistycznie. 1978 organizator otwartych spotkań pn. „Prawica – liberalizm – konserwatyzm”, 1978–1989 założyciel i szef niezależnego/podziemnego wydawnictwa Officyna Liberałów; autor w „Merkuryuszu Krakowskim i Światowym”.
VIII 1980 doradca strajkujących w Stoczni Szczecińskiej im. Adolfa Warskiego – usunięty za rozdawanie ulotek ze swoim programem, 1981 doradca „S” Rzemiosła Indywidualnego; IX/X 1981 przedstawiciel „S” Rzemiosła Indywidualnego na I KZD. 1981 założyciel Narodowej Federacji na rzecz Wolnej Gospodarki.
9 IV 1982 internowany, przetrzymywany w Ośrodku Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, 13 VII 1982 zwolniony. 1984 współzałożyciel (ze Stefanem Kisielewskim) Partii Liberałów Prawica, publicysta podziemnego pisma „13”. 1986–1989 redaktor nacz. podziemnego pisma „Stańczyk”. XI 1987 – 2009 współzałożyciel Ruchu Polityki Realnej (od 1989 Unia Polityki Realnej). 1988 uczestnik Kongresu Międzynarodówki Liberalnej w Pizie, członek KO przy Przew. „S” L. Wałęsie.
1990–1997 i 1999–2002 prezes UPR. 1990–2002 założyciel i redaktor nacz. tygodnika „Najwyższy Czas!”. 1991–1993 poseł RP z listy UPR, członek komisji m.in. Nadzwyczajnej do Zbadania Skutków Stanu Wojennego. V 1992 inicjator ustawy lustracyjnej, której przyjęcie zaowocowało tzw. Listą Macierewicza. Od 2005 założyciel Platformy Janusza Korwina-Mikkego (od 2009 Wolność i Praworządność, od III 2011 UPR – Wolność i Praworządność, od V 2011 Kongres Nowej Prawicy). Członek wielu towarzystw, m.in.: PTE, Towarzystwa Naukowego Organizacji i Kierowania, Stowarzyszenia Autorów Polskich, przew. sekcji Socjocybernetyki w Polskim Towarzystwie Cybernetycznym; dyr. Instytutu Socjo-Cybernetyki.
2014–2018 poseł do Parlamentu Europejskiego z listy KNP (zrezygnował z mandatu); w 2015 wystąpił z partii tworząc nową formację Koalicja Odnowy Rzeczypospolitej Wolność i Nadzieja (KORWiN), przemianowaną nast. na Partię Wolność (2016).
Autor broszur i programów liberalnych, m.in. Ubezpieczenia (Officyna Liberałów 1978), Program liberałów (OL 1979, 1983), Mała niebieska książeczka (OL 1981), 1984 czy Nowy wspaniały świat (OL 1985), Jak z tego wychodzimy (OL 1985) książek, m.in.: Do dołu nogami. Projekt radykalnej reformy społeczno-gospodarczej (OL 1982), Ciągłość (OL 1982), Historia i zmiana (OL 1982), Jakich wyborów nie chcemy (OL 1985), podręczników brydża sportowego oraz licznych artykułów i felietonów prasowych. Mistrz Polski w brydżu sportowym.
1 II 1980 – 19 XII 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-1/Wydz. III-2 KS MO/DUSW w Warszawie-Mokotowie/Wydz. III-2/WOKPP SUSW w ramach SOS krypt. Ankieta.
Krzysztof Biernacki
Źródło: Encyklopedia Solidarności