Emil Morgiewicz - ur. 25 VII 1940 w Wilnie, zm. 29 X 2017 w Warszawie. Absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, Wydz. Prawa (1963), Studium Dziennikarskiego (1966).
1967-1970 dziennikarz „Zielonego Sztandaru”. 1970-1974 członek SDP. Od 1966 członek tajnej organizacji niepodległościowej Ruch; w I 1969 współautor (z Andrzejem Czumą, Łukaszem Czumą i Stefanem Niesiołowskim) deklaracji programowej „Mijają lata…”; 1969-1970 redaktor niezależnego pisma „Biuletyn”; 25 VI 1970 aresztowany przed planowaną przez Ruch akcją podpalenia Muzeum Lenina w Poroninie, 23 X 1971 skazany wyrokiem Sądu Wojewódzkiego dla m.st. Warszawy na 4 lata więzienia, przetrzymywany w AŚ Warszawa-Mokotów, następnie w ZK w Strzelcach Opolskich, 25 VI 1974 zwolniony. W 1975 autor wysłanego m.in. do Amnesty International w Londynie raportu dot. polskiego więziennictwa, za co ponownie 27 VIII 1975 aresztowany (z Adamem Wojciechowskim), 14 IX 1975 zwolniony, areszt zamieniono na dozór milicyjny, sprawę umorzono w 1982. Od 1975 członek londyńskiej centrali AI. 1976-1977 redaktor niezależnego pisma „U Progu”. 1976-1977 członek KOR, od 1977 uczestnik ROPCiO, od XII 1978 członek Rady Sygnatariuszy, 1978-1981 redaktor niezależnego pisma „Opinia”. Kilkadziesiąt razy zatrzymywany na 48 godz., poddawany rewizjom.
Od IX 1980 w „S”, zatrudniony w Ośrodku Badań Społecznych przy MKZ, następnie ZR Mazowsze.
13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Warszawie-Białołęce, w VI 1982 zwolniony ze względu na stan zdrowia.
1983-1990 na emigracji w RFN, związany m.in. z prowadzoną przez ks. Franciszka Blachnickiego Chrześcijańską Służbą Wyzwolenia Narodów i pismem „Prawda-Wyzwolenie”; organizator przerzutów do Polski sprzętu poligraficznego i wydawnictw emigracyjnych; 1987-1989 współpracownik Radia Wolna Europa. Od 1990 pracownik Kancelarii Senatu RP. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.
Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2006).
Mirosława Łątkowska|Adam Borowski
Źródło: Encyklopedia Solidarności